O, sinekler sevişirken uyuyamıyor.
Peki ya siz?
Siz, sinekler sevişirken uyuyabilecek misiniz?
Mine Söğüt’ün, Deli Kadın Hikâyeleri adlı kitabındaki bir hikâyesinden sahneye uyarladığı Sinekler Sevişirken, tek kişilik iç karartıcı, ruh bunaltıcı, akıl karıştırıcı kısacık bir kâbus. Bir türlü kapatılmayan bir pencere, gözünün önünde olup biten hiç ama hiçbir şeyi görmeyen bir anne, mütemadiyen sevişen karasinekler, yatağında sırtüstü yatan ve o karasineklerden ölesiye korkan bir kız çocuğu… Biri pencereyi kapatsa… o karasinekler içeri girmese… herkes rahat uyuyacak.
Yorumlar,
Aile içi şiddet, ensest, duyulmayan haykırışlar, görülmeyen gerçekler, sağır insanlar, sağır toplum… Doğru yolda bir buluşma olmuş Mine Söğüt - Merve Engin buluşması… Dikmen Gürün, Cumhuriyet Sahnede dik duran yatakta beline kadar çekili kırmızı yorganıyla yatan simsiyah saçlı bir kız. Ne gördüklerine ne duyduklarına katlanabiliyor! Nihan Bora, İstanbul Touch “Bittiğinde alkışa gücünüz kalmayabilir” Ezgi Atabilen, Hürriyet “..Ve küçük bir kızın bir insanlık suçunun, cinsel zorbalığın gölgesinde, haykırması, karasineklerden ürkmesi, nefesiyle sinekleri davet ettiğini düşündüğünden sımsıkı, kaskatı, öylece, ölüymüşçesine kalakalması ise; delilik canım işte… “Murat Şevki Çoban, Taraf
“…‘Sinekler Sevişirken’ adlı oyun, sahnedeki haliyle de kitaptaki kadar çarpıcı. İzleyicinin oturduğu yerde kıpırdamasına fırsat vermeyen 30 dakikalık bu kara gerçekler bombardımanında, kelimeler canlanıyor, büyüyor ve kişinin zihnini yiyen canavarlara dönüşüyor.” Alâra Kuset, genç sıcak nal
“Sinekler Sevişirken biz utanacağız” Bahar Çuhadar, Radikal
“..‘Sinekler Sevişirken’ yalnızlıklar içinde hayata tutunacak dalı kalmayan insanların çığlığını sahneye taşımış.” Yaşam Kaya, BirGün
“Annesi gerçeğe kulaklarını tıkamış. Normal bir hayat şansı yok artık. Etrafında yine aynı erkekler, istekleri hep aynı. Öyle olmasa bile zihnindeler. Sevmek yok ona. Yapayalnız. Ne kara ne renkli bir hayat mümkün.” Aykut Türkeli
