Hukuk Doktoru Shirin Ebadi’nin, insan haklarını, özellikle de kadın, çocuk ve İran’daki siyasi mahkumların haklarını savunmak için verdiği çabalar, 2003 yılında Nobel Barış Ödülü’ne layık görüldü. Ebadi, Nobel Barış Ödülü’nü alan ilk Müslüman kadındır ve herhangi bir alanda Nobel Ödülü alan yalnızca beşinci Müslümandır. Dr. Ebadi, İran’ın ilk kadın hakimlerinden biridir. 1975-1979 yılları arasında Tahran şehir mahkemesine başkanlık yaparak, Mahkeme Başkanlığı mertebesine erişen ilk İranlı kadın oldu. fiubat 1979’daki İslami Devrim’in ardından, diğer kadın hakimler gibi o da görevinden alındı. Erken emekli olma talebinde bulunana dek, bir zamanlar başkanlığını yaptığı mahkemede katip olarak görevlendirildi. Dr. Ebadi, 1992’de avukatlık ruhsatını aldıktan sonra serbest avukat olarak çalışmaya başladı. Bir avukat olarak birçok tartışmalı davada avukatlık yaptı, siyasi muhalişeri savundu, bunun sonucunda da birçok kez tutuklandı. Uluslararası alanda tanınmış bir insan hakları savunucusu olmasının yanı sıra, İran hukukunun kadınlara karşı hukuksal ayrımcılığına son verilmesini talep eden Bir Milyon İmza Kampanyası da dahil olmak üzere, İran’da birçok sivil toplum kuruluşu kurmuştur.
Dr. Ebadi, aynı zamanda üniversitede öğretim üyesidir ve insan hakları eğitimi konusunda verdiği derslere çoğu zaman İran dışından gelen ögrenciler de katılmaktadır. İnsan haklarına dair çeşitli konular üzerine 70’in üzerinde makalesi ve 13 kitabı yayınlanmış; bunların bazıları UNICEF tarafından yayınlanmıştır. 2004’te Forbes Dergisi’nin hazırladığı dünyanın en güçlü 100 kadını listesinde yer almıştır.
“İran Uyanıyor: Devrim ve Umut Üzerine Bir Biyografi” adlı kitabı, Random House tarafından Mayıs 2006’da İngilizce, Fransızca ve Almanca olarak yayınlandı. Kitap 13 farklı dilde daha yayınlandı. Ebadi’nin son kitabı ise Altın Kafes’tir.
Ocak 2006’da Nobel ödüllü Jody Williams ile birlikte Nobel Kadınlar Girişimi’nin kurulmasına öncülük etti.
Dr. Ebadi, Cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinejad’ın tekrar seçilmesinden bir gün önce bir konferansa katılmak için İran’dan ayrıldı ve o günden beri de ülkesine geri dönmedi.
